Raku znaczy radość i prostota

fot. Tworzywo Krzysia Owczarek

Z naszych amatorskich obserwacji wynika, że w Polsce dosyć często osoby zajmujące się wytwarzaniem ceramiki prędzej, czy później trafiają na technikę raku (a niektórzy się w niej specjalizują - np. www.ceramikaraku.com.pl) . Pochodzi ona z Japonii, z Kyoto - z XVI w kiedy to Raku Chôjirô wytworzył dla swojego przyjaciela Murata Jukô pierwsze czarki do picia herbaty w ceremonii parzenia herbaty (historia i dużo info tu).

Na czym polega ta technika - można wydedukować oglądając ten materiał po japońsku.

Co bardzo ciekawe w Polsce upowszechniła się pod nazwą raku w zasadzie technika american-style raku. Najczęściej można ją poznać po charakterystycznych czarnych spękaniach, które w pierwotnym raku wykonywane były dosyć rzadko (już w drugiej generacji rodziny Raku się pojawiają)

Trzeba przyznać, że pierwotna technika raku jest bardziej surowa i ascetyczna - jak można się domyślić bardzo silny tu wpływ estetyki związanej z zen. Po kilku ewolucjach na gruncie amerykańskim i polskim przyjmuje już nieco inną formę - ale i taka i taka jest efektowna.

Co wyróżnia raku na tle innych technik? Zapytaliśmy o zdanie Krzysię Owczarek, która zajmuje się wytwarzaniem ceremiki m.in. w tej technice.
- Sam proces wypału jest bardziej emocjonujący i mniej przewidywalny. Prace są prostsze i bardziej surowe. W całym procesie dla mnie najlepsza i najważniejsza jest redukcja, bardzo lubię to, że nie poszkliwione miejsca robią się czarne. Dokładność przy szkliwieniu ma tu mniejsze znaczenie, a przypadkowość w procesie sprawia, że patrząc na wypalane w tej technice prace myślę, że są dobre. Prace z pieca elektrycznego rządzą się innymi prawami i łatwiej doszukać się błędu.

Wygląda na to, że tworząc w Raku oddaje się wiele samym siłom procesu i dzięki temu efekt jest tak ciekawy - niedoskonało-doskonały;)

                                                        Christian Kaden/flikr.com