Wabi sabi, czyli doskonałość rzeczy niedoskonałych

https://www.flickr.com/photos/55452649@N05/

Dyskretny, nieco tajemniczy, niedoskonały, piękny. Styl i światopogląd, który jest esencją japońskiej estetyki. Wabi sabi. Nie ma zbyt wielu publikacji na ten temat w rodzimej literaturze, a przecież jest on tak inspirujący! Wabi sabi (侘寂) to termin odnoszący się do estetyki zen, a oznaczający tyle, co "bezpretensjonalna, melancholijna prostota życia" o ile da się przetłumaczyć nieprzetłumaczalne:). Można powiedzieć, że jest to styl życia skupiający się na poszukiwaniu piękna w życia niedoskonałościach, w spokojnej akceptacji naturalnych cykli życia i przemijania, w odnajdywaniu piękna w niedoskonałościach rzeczy, poszukiwaniu ich istoty.

Wabi sabi zatem odnajdziemy również w bardzo szeroko pojętej sztuce - w malarstwie, w poezji, w architekturze, w ceramice, ale też w rytuałach i ceremoniach. Wydaje się że jest on sercem japońskiego wyczucia piękna, ale też ścieżką życia, kontemplacji i obserwacji świata dookoła.

Silnym motywem jest po prostu natura - faktury drewna, kamienia. Kształty drzew i kwiatów, ich nieregularność. Jednak przy zachowanym umiarze i minimalizmie, a może wręcz ascetycznym doborze form i barw.

Za Barbarą Cichy można zacytować Ching-Yu Changa:

[...] pojęcie piękna w Japonii jest niewyjaśnialne, że lepiej pozostawić pojęcie niewyjaśnionym, niż przedstawić je niewłaściwie. Próbując określić istotę piękna słowami lub objaśnić ją jakimś terminem, tracimy naturalne rozumienie i intuicyjne odczucie jego natury1.

Widać tu silny akcent buddyzmu zen:)